Na bolničkim hodnicima već u zoru osjećao se oštar miris dezinficijensa, ali Katalin, nova medicinska sestra na odjelu intenzivne njege bolnice u Nagykőrösu, već se navikla na to.
Počela je raditi prije nekoliko tjedana – kao samohrana majka nije imala previše izbora – ali ovaj odjel… bio je drugačiji.
Ovdje se nije razgovaralo.
Nije bilo žamora, samo ritmično pištanje aparata i stalna, ukočena tišina.
Ipak, među komatoznim pacijentima bio je netko tko ju je posebno zaokupio.
Dr. Veres Viktor.
Nije bilo nepoznato ime.
On je bio mađarski tech milijarder o kojem su svi mediji pisali prije nekoliko mjeseci: nakon misteriozne prometne nesreće završio je u komi.
Tijekom kišne noći njegov je automobil proklizao na M5 autocesti.
Policija je to nazvala «tragičnom nesrećom», ali glasine su govorile… da ga je netko htio maknuti.
Katalin nije imala drugi zadatak osim provjeravati njegove vitalne znakove, davati lijekove, pratiti monitore – i mijenjati mu pelenu.
Većina sestara to je radila mehanički, ali ona nije mogla ostati ravnodušna.
Kao da je to krhko, nepokretno tijelo još uvijek nosilo onu karizmu koju je znala iz vijesti.
Katalin mu je pričala, brisala lice, ponekad mu čak i masirala ruku, nadajući se… možda još nešto unutra osjeća.
Rutinski se nagnula nad Viktora da pričvrsti tlakomjer, kad je primijetila nešto neobično.
Mali nabor na jastuku.
Sagnula se da ga poravna… i tada ga je vidjela.
Ispod jastuka bilo je skriveno presavijeno parče papira.
A na njemu je pisalo njezino ime.
„Katalin. Ne dopusti da te pronađu. Kad se probudim, sve ću ti ispričati.“ 😳😳😳
Ruke su joj drhtale dok je izvlačila papir ispod jastuka.
Redovi su bili ispisani tankim, ukošenim slovima, kao da je netko pisao u žurbi, na polumraku.
„Katalin. Bilirəm ki, sən mənimlə maraqlanırsan.
Sənin başqaları kimi olmadığını da bilirəm.
Əgər bunu oxuyursansa, deməli, mən hələ sağam.
Amma onlar xatırladığımı bilsələr, uzun sürməyəcək.“
Katalin damarlarında buz kimi soyuq suyun axmağa başladığını hiss etdi.
O başa düşmürdü, bu „onlar“ kim idi.
Kimlər? Digər tibb bacıları? Həkimlər? Yoxsa tamamilə başqa biri?
Məktubun qalan hissəsini artıq palatada oxumaq istəmirdi.
Kağızı bir salfet kimi cibinə qoydu və tələsik dəhlizə çıxdı.
Ürəyi elə döyünürdü ki, sanki qaçmışdı.
Həmin axşam nəhayət kiçik oğlu Markın yanına qayıtdı, onu yatağına qoydu və sonra vanna otağının qapısını kilidləyib kağızı yenidən açdı.
Sətirlər titrəyən əllərlə yazılmışdı, amma mesaj açıq-aşkar idi:
„Şirkətimin rəhbərliyini müvəqqəti olaraq direktorlarımdan biri, Veres Nora ələ keçirib. Bacım. Amma işin arxasında o dayanır.
Ona inanma. O, gülümsəyir, mehribandır, amma… məni öldürməyə çalışan elə odur.“
Katalin az qala kağızı yerə salacaqdı.
Bu ad ona tanış gəlirdi.
Veres Nora bir neçə gün əvvəl xəstəxanaya ziyarətçi kimi gəlmişdi.
Zərif, ciddi görünüşlü qadın idi, amma onun bir baxışı belə havanı dondururdu.
„Salam, sən yeni tibb bacısısan, elə deyil?“ – o vaxt şirin bir səslə soruşmuşdu, paltosunu düzəldərkən.
„Sadəcə bil ki, Viktorun sənə çox da ehtiyacı qalmayacaq.“
O zaman Katalin bunu sadəcə nəzakət hesab etmişdi.
İndi isə bilirdi: bu, bir hədə idi.
Katalin damarlarında buz kimi suyun axdığını hiss etdi.
„Onlar“ kim idi? Başa düşə bilmirdi.
Nə cür insanlar? Digər tibb bacıları? Həkimlər?
Yoxsa tamam başqa biri?
Məktubun qalan hissəsini isə artıq palatada oxumaq istəmədi.
Kağızı cibinə qoydu, sanki sadəcə bir salfet qoyurdu, və tez dəhlizə çıxdı.
Ürəyi elə döyünürdü ki, sanki qaçmışdı.
Həmin axşam, nəhayət ki, evə balaca oğlu Markın yanına qayıdanda və onu yatızdırandan sonra, hamam otağının qapısını kilidlə bağladı və kağızı yenidən çıxartdı.
Sətirlər titrəyən əllə yazılmışdı, amma mesaj aydın idi:
„Şirkətimin idarəçiliyini müvəqqəti olaraq direktorlarımdan biri – Veres Nóra – ələ keçirib. Bacım.
Amma bütün bunların arxasında o dayanır.
Ona inanma. Gülümsəyir, mehribandır, amma… məni öldürməyə çalışıb.“
Katalin demək olar ki, kağızı əlindən saldı.
Ad ona tanış gəlirdi.
Veres Nóra bir neçə gün əvvəl ziyarətçi kimi xəstəxanaya gəlmişdi.
Zərif, təmkinli bir qadın idi, elə bir baxışı vardı ki, havanı belə dondururdu.
„Salam, sən yenisən, elə deyilmi?“ – o zaman şirin bir tonla soruşmuşdu, paltosunu düzəldərək.
„Sadəcə bil – Viktora artıq çox ehtiyacın olmayacaq.“
O zaman Katalin bunu sadəcə nəzakət kimi qəbul etmişdi.
İndi isə bilirdi: bu bir təhdid idi.
Və ən pisi indi gəldi…
Səhəri gün xəstəxanaya girəndə baş tibb bacısı onu belə qarşıladı:
«Katalin, zəhmət olmasa kabinetə gəl. Baş həkim səninlə danışmaq istərdi. İndi.»
Katalin mədəsi düyünlənmiş, boğazı qurumuş kabinetə girdi. Baş həkim, Dr. Racz, qəhvəyi masanın arxasında oturmuşdu, onun yanında xəstəxananın vəkili və Nora Veres idi. Məktubda deyildiyi qadın öz qardaşını öldürməyə cəhd edib.
«Katalin, lütfən, otur» baş həkim sakit səslə dedi, lakin onun səsində gərgin metal kənar gizləndi. «Danışmağımız vacibdir.»
«Nə olub?» — o, sakitcə soruşdu.
Nora güldü. Soyuq, məzəli bir gülüş idi. «Sənin başına gəldi.» O, çox maraqlıdır.
– Nə danışırsan? – Katalin sakit olmağa çalışdı.
Baş həkim ah çəkdi, sonra bir fayl açdı. – Etibarlı mənbədən bilirik ki… kimsə reanimasiya şöbəsinin sənədlərinə icazəsiz daxil olub. Və… o, olmamalı olduğu bir şeyi tapdı. Təhlükəsizlik kamerası da bunu qeydə alıb.
Elan
«Bu, gülüncdür!» – Katalin ayağa qalxdı. «Mən sadəcə hamının unutduğu bir insana qulluq edirdim!» Və indi niyə bilirəm! Beləliklə, Nora öz sərvətini əldə edə bilsin!
Noranın səsi dekabrın buzları kimi soyuq idi: “Əzizim, sübutun olsaydı, çoxdan polis bölməsində olardın”. Amma o, ümumiyyətlə sübut edə bilmir ki, qardaşım özü üçün nəsə yazıb. Məktub? Bəlkə itib? Yoxsa “təsadüfən” yandı?
Katalin əlini cibinə atdı, amma orada heç nə yox idi. Məktub yoxa çıxdı.
Baş həkimin səsi sərtləşdi. — Bax, Ketrin. Ya məxfilik müqaviləsi imzalayırsınız, ya da sizi dərhal işdən çıxaracağıq. Və… yaxşı olar ki, sussun. Sən təksən. O isə bütün qəyyumlar şurasını cibində saxlayır.
Hava onun ətrafında bərkidi. Bu tələ idi. Sistem, güc, pul… hamısı Noranın tərəfində idi.
Lakin Katalin təsadüfən tibb bacısı olmadı. Heç vaxt təslim olmadı.
6 ay sonra…
Televiziyada böyük hərflərlə bir başlıq çıxdı:
🥥 «Milyarder texnologiya rəhbəri komadan qayıdır — onun etirafı ölkəni sarsıtdı» 🥥
Kameraya baxan müxbirin siması ciddi idi:
– Viktor Veresin ifadəsinə görə, bacısı Nora Veres var-dövlətini əldə etmək üçün onu yoxa çıxarmağa cəhd edib. Açar: hamı ondan əl çəksə belə ona inanan Katalin bacı…
Studiya susdu.
O vaxta qədər Katalin artıq başqa xəstəxananın baş tibb bacısı idi. Heç nə demədi. O, sadəcə olaraq ekrana baxdı, burada artıq oyaq olan Viktor kiçik oğlu ilə gülümsəyərək, əl-ələ tutub gəzirdi.
Və yekun cümlə ekranda parladı:
«Bəzən bir insanın qayğısı nəinki həyatını xilas edə bilər, həm də ədalət gətirə bilər.»
