Gemma Swift ilk dəfə televiziya proqramında göründüyündə, ictimaiyyətin diqqətinin onun dediklərinə deyil, görünüşünə yönələcəyini gözləmirdi. O, şəxsi vəziyyətini müzakirə etmək üçün gəlmişdi, amma gözlənilmədən tamamilə fərqli bir səbəbdən müzakirənin mərkəzində tapıldı.
Gemmanın uşaqlıqdan bəri yaşadığı gülümsəməsinin görünən xüsusiyyətləri var idi. Bu, onun mehriban və səmimi bir insan olmasına mane olmadı, amma həyatda tez-tez olduğu kimi, ətrafdakılar insanın daxili gözəlliyini dərhal görə bilmir. Onun qeyri-adi görünüşü artan diqqəti cəlb etdi və internetdə hətta ən özünə güvənən insanı belə incidə biləcək şərhlər tez yayıldı.
Ancaq Gemmanın hekayəsi görünüşün tənqidindən ibarət deyil. Bu, böyümək, daxili güc və özünü qəbul etmə haqqında bir hekayədir.
Uşaqlıqdan bəri Gemma onu formalaşdıran çətinliklərlə mübarizə aparırdı. O, adi bir İngilis ailəsində böyüyüb, onu dəstəkləməyə çalışan yaxınları ilə əhatə olunmuşdu. Amma evdən kənarda – məktəbdə və küçədə – tez-tez anlaşılmazlıqla, bəzən isə xoşagəlməz sözlərlə üzləşirdi. İllər keçdikcə bu, iz buraxdı: özünə inamsızlıq, utancaqlıq, diqqət mərkəzində olmağa qarşı istəksizlik.
Buna baxmayaraq, Gemmanın həmişə daxili qərarlılığı var idi. Çətinliklərə baxmayaraq, irəlilədi – oxudu, işləyirdi, münasibətlər qururdu. O, sərt sözlərə baxmayaraq yumşaqlığını qorumaq kimi heyrətamiz qabiliyyətə sahib idi.
Televiziya proqramında iştirak etməyə qərar verdikdə bunu şöhrət üçün yox, şəxsi vəziyyətini açıqlamaq istədiyi üçün etdi. Lakin tamaşaçıların reaksiyası təəccüblü oldu: söhbətin mövzusuna deyil, onun görünüşünə şərhlər etməyə başladılar. Bu, çətin təcrübə idi. İnternetdə bəzi şərhlər incitici və hətta təhqiredici idi, amma məhz o zaman Gemma vacib qərar verdi – gizlənməmək, müdafiə olunmamaq, əksinə özünə diqqət yetirmək. Özün üçün. Heç kimə bir şey sübut etmək üçün deyil.
O, stomatoloji yardıma müraciət etdi, görünüşünə diqqət yetirməyə başladı, amma ən önəmlisi – öz üzərində daxildən işləməyə başladı. Psixoloqla danışdı, oxudu, şəxsi inkişaf texnikalarını öyrəndi. Bu yol bir az vaxt aldı və səbir tələb etdi. Amma addım-addım Gemma öz inamını geri qaytardı.
Bir il sonra yenidən həmin proqramda göründüyündə, hamı təəccübləndi. Tamaşaçıların qarşısında dəyişmiş bir qadın dayanırdı: gözəl saç düzümü, qayğıkeş görünüş, amma ən əsası – fərqli bir baxış. Onun gözlərində sakitlik və ləyaqət görünürdü.
O dedi:
“Mən kiməsə xoş gəlmək üçün dəyişməmişəm. Dəyişdim, çünki özümü sevmək istədim. Bu gün özümə mehribanlıqla baxa bilirəm. ‘Mükəmməl’ olduğum üçün yox, özümün yalnız görünüşündən daha çox bir şeyini görməyi öyrəndiyim üçün.”
Tamaşaçıların reaksiyası bu dəfə tam fərqli idi. Çox adam dəstək sözləri yazdı. Qadınlar onun hekayəsinin onlara ilham verdiyini söylədilər. Kimsə onun müsahibəsindən sonra həkimə getməyə və ya psixoloqla danışmağa qərar verdiyini qeyd etdi. Gemma bir çoxları üçün yalnız proqram iştirakçısı olmaqla qalmadı, eyni zamanda çətin yolu keçib daha güclü çıxmaq mümkün olduğuna dair nümunə oldu.
Bəli, hələ də bəzi neqativ şərhlər vardı – internetdə bu qaçılmazdır. Amma bu dəfə Gemma onlara ağrı ilə reaksiya vermədi. O, dünyaya fərqli baxırdı: özünə hörmətlə, qəbul etməklə, dəstəyə və həyatın ona verdiyi dərslərə minnətdarlıqla.
Gemmanın hekayəsi hamımıza xatırlatmadır: insanlar fərqlidir. Hər kəsin özünəməxsus hekayəsi var. Görünüş yalnız qabıqdır – keçici və dəyişkəndir. Və insanın daxili dəyəri – bu isə daimi bir şeydir.
Xüsusilə bu günlərdə, çox tez hökm verməmək çox vacibdir. Daha diqqətli, mehriban və xeyirxah olmaq. Biz bilmirik ki, başqa bir insan dünyaya öz həssaslığını göstərməyə cəsarət etməzdən əvvəl hansı yolu keçib.
Gemma indi təcrübəsini sosial mediada paylaşır. Özünü „qəhrəman“ adlandırmır – sadəcə olaraq, özünə qarşı dürüst olmağın və kömək istəməkdən qorxmağın nə qədər vacib olduğunu danışır. Çünki dəyişiklik başqaları bizi qəbul etdikdə deyil, biz özümüzü qəbul etdiyimizdə başlayır.
