Heç vaxt düşünməmişdim ki, altmış yaşımda həyatım bu qədər gözlənilməz bir şəkildə dəyişə bilər. Bütün həyatım boyu ehtiyatlı olmuşam və qaydalara əməl etmişəm: ailə, ər, uşaqlar — bunlar mənim üçün ən vacib idi. Amma bir axşam hər şey dəyişdi. Mən naməlum bir evdə, ilk dəfə gördüyüm bir kişinin yanında oyandım. Ürəyim qorxudan çırpınırdı, zehnimdə minlərlə sual dolanırdı.
Hər şey Delhidəki bir partiyadan başladı, burada köhnə dostumun ad gününü qeyd edirdim. Özümə bir az rahatlıq verdim — ərim dünyasını dəyişəndən sonra, dostlarım daha çox çıxmağımı, təklik hiss etməməyimi məsləhət görürdülər. Axşam Rajiv ilə söhbətə çevrildi — sakit və nəzakətli bir kişi, birdən ruhən mənə yaxın oldu. Sonra yaddaşım bulanıqlaşdı…
Səhər oyananda başa düşdüm ki, yad bir yerdəyəm, bu kişinin yanında. Ruhumda narahatlıq və qarışıqlıq vardı. Özümü toplamağa çalışaraq telefonumu və saatımı axtardım. Rajiv mənə tərəf döndü və yumşaq bir təbəssümlə dedi:
— “Sabahınız xeyir… necə hiss edirsiniz?”
Səsi sakit idi, amma içində bir sirr gizlədirdi. Birdən baxışları yataq başlığına düşdü, orada bir şəkil vardı. O şəkil məni paraliz etdi: Rajiv mənim ən yaxşı tanıdığım kişi ilə — mərhum ərim Anil ilə birlikdə idi.
Qanım dondu. Necə ola bilərdi? Beş il əvvəl vəfat etmiş ərim naməlum bir insanın yanında? Onları nə birləşdirirdi? Dərinlikdə diqqətlə gizlədilmiş xatirələr üzə çıxdı. Anil gənclik dostlarından nadirən danışırdı və keçmişini demək olar ki, heç xatırlamırdı. İndi hər şey başa düşülməyə başlayırdı — aralarında xüsusi bir bağ vardı.
Cəsarətimi toplayıb soruşdum:
— “Sən kimsən? Və niyə burada ərimin şəkli var?”
Rajiv bir neçə saniyə səssiz qaldı, sonra ağır bir nəfəs aldı:
— “Anil və mən… biz universitet yoldaşları və dost idik. Sonra çox şey dəyişdi və əlaqəmizi itirdik. Heç vaxt səni bu cür görüşəcəyimi düşünməmişdim.”
Onun sözləri məndə soyuq bir titrətmə yaratdı. Niyə ərimin bu yaxın dostu heç vaxt mənim həyatımda görünməmişdi? Niyə onun haqqında ancaq indi öyrənirdim? Rajiv gözlərimin içinə baxdı və sakitcə dedi:
— “Sənə deməli olduğum bir şey var. Ölümündən əvvəl Anil mənə bir sirr etibar etmişdi.”
Donub qaldım. Bu illər ərzində elə bilirdim ki, ərimi qəfil itirmişəm, o, mənə heç nə demədən getmişdi. Amma indi — bir sirr. Rajiv asta-asta tumbanın çekməcəsini açdı və saralmış bir zərf çıxartdı. Xətt tanış idi — Anilin xətti.
— “Bu onun son məktubudur. Beş il onu özüm saxladım… bu gün onu sənə verməyin vaxtıdır,” dedi.
Əllərim titrəyərək zərfi açdım. Anilin sözləri sanki bir əks-səda kimi canlandı:
“Mira, əgər bu məktubu oxuyursansa, deməli mən artıq həyatda deyiləm. Gizlətdiyim bir həqiqət var. Rajiv sadəcə mənim dostum deyil. O, mənə bir neçə dəfə kömək edib və mən ona əbədi minnətdaram. Mən istəmirdim ki, sən mənim necə əziyyət çəkdiyimi görəsən və ümid edirəm ki, bir gün tək qalanda Rajiv sənin yanında olacaq və səni mənə etdiyi kimi dəstəkləyəcək. Ardımda qoyduğum sirlərə görə məni bağışla.”
Gözlərim yaşla doldu. Beş il ərzində elə bilirdim ki, tamamilə tək qalmışam. Amma indi başa düşdüm: ərim hər şeyi bilirdi, buna hazırlaşmışdı və məni dostuna etibar etmişdi.
— “O, xəstəliyindən xəbərdar idi?” — pıçıltı ilə soruşdum.
Rajiv başı ilə təsdiqlədi:
— “Bəli. Mən ondan xahiş etdim ki, sənə desin, amma o, imtina etdi. Dedi ki, bu, sənin üçün daha asan olacaq.”
Bir tərəfim ağrı və çaşqınlıq hiss edirdi, digər tərəfim — ərimə qarşı sevgi və minnətdarlıq. Rajiv sakit səslə dedi:
— “Mira… daha bir şey var. Anil bilirdi ki, mən sənə qarşı isti hisslər bəsləyirəm. Məktubda yazmışdı: ‘Əgər Rajiv səni sevirsə, ümid edirəm ki, onunla sakitlik tapacaqsan. Tək qalma.’”
Donub qaldım. Məktub həm təsəlli, həm də yük idi. Həyatım birdəfəlik dəyişmişdi. Rajivə baxdım — həm qəzəblə, həm də yüngüllüklə. Qəlbim parçalanmışdı: yarısı hələ də Anilə aid idi, digər yarısı isə qarşımda dayanan adama doğru çəkilirdi.
— “Rajiv… bu tale midir, yoxsa qəddar bir zarafat?” — pıçıldadım.
O susdu. Sadəcə uzun müddət gözlərimə baxdı və əlimi tutdu. Yumşaq səhər işığına bürünmüş otaqda başa düşdüm: həqiqət çox böyük və çox mürəkkəb idi. O andan etibarən, həyatım bir daha heç vaxt əvvəlki kimi olmayacaqdı.
